Gemakkelijker patiënten helpen aan passende nazorg
29 juni 2021
Bij de specialisatie Osteoporose, vallen & breken denk je misschien vooral aan de behandeling van osteoporose patiënten, maar deze specialisatie richt zich met een goede reden juist ook op vallen en breken. Er is een grote groep patiënten die weliswaar geen osteoporose heeft, maar toch een verhoogd risico op botbreuken heeft of bang is geworden om te vallen. Ik werk als verpleegkundig specialist AGZ bij fractuurpoli van VieCuri en zie beide patiëntengroepen dus de hele dag door. Maar niet allemaal kan ik ze doorverwijzen naar passende zorg. Toen ik hoorde dat fysio- en oefentherapeuten, maar ook andere beroepsgroepen, zich gaan specialiseren in Osteoporose, vallen & breken was ik direct enthousiast. Daar gaan ze veel patiënten mee kunnen helpen.
Afgelopen week zag ik bij de fractuurpoli weer zo’n patiënt die ik graag verder zou willen laten helpen, maar wat op het moment nog niet zo eenvoudig is. Naar eigen zeggen had deze vrouw op een nogal ‘suffe manier’ haar pols gebroken. ‘Ik was op weg naar de winkel, zwaaide naar een kennis en miste een losliggende tegel. Ik viel niet eens zo hard, maar op het ziekenhuis bleek dat ik mijn pols had gebroken.’ Omdat de patiënt een vrouw was van 60 jaar werd met een dexa-meting gekeken of ze misschien osteoporose had. Bij vrouwen van die leeftijd komt osteoporose vaak voor en die aandoening zorgt voor een verhoogd risico op botbreuken. Maar ze had gelukkig geen osteoporose.
Ondanks dat de pols goed genas, kon ik de patiënt niet met een gerust hart naar huis sturen. Ze was bang om nog eens te vallen. De hele situatie had een grotere impact gehad dan verwacht. En hoewel ze dagelijks buiten kwam, bewoog ze niet veel. En dat maakt dat ze minder goed in staat was om een val te voorkomen. Graag was ik met haar het gesprek aan gegaan over passende nazorg, want ik kreeg de indruk dat ze daar wel behoefte aan had. Het liefst had ik haar naar een therapeut gestuurd die niet alleen aan valpreventie met haar kon doen, zodat ze zich weer veiliger zou voelen, maar ook bewegen een belangrijker onderdeel van haar leven zou maken, zodat ze flexibeler en sterker zou zijn en daarmee het risico op een tweede botbreuk zou verkleinen. Inmiddels is de pols van de vrouw hersteld, maar is ze uit angst om te vallen nog minder gaan bewegen en is het risico op een tweede breuk verhoogd.
Toen ik hoorde dat Chronisch ZorgNet 5 oktober en 10 november de basiscursus voor de specialisatie Osteoporose, vallen & breken aanbiedt voor therapeuten was ik nieuwsgierig. Maar van de ambitie om in korte tijd door het hele land therapeuten te kunnen vinden met deze specialisatie werd ik pas echt enthousiast. Fractuurpoli’s zien zoveel patiënten die enorm veel baat zouden hebben bij deze eerstelijns zorg, maar er nu nauwelijks bij uitkomen. Straks zijn ze gemakkelijk te vinden en kunnen we vanuit de fractuurpoli’s heel eenvoudig doorverwijzen naar een therapeut waarvan we zeker weten dat die voldoende expertise heeft op het gebied van vallen en breken (en osteoporose). Daar gaan we voor veel patiënten een enorm verschil mee maken.
Dus ik hoop van harte dat het storm loopt bij de specialisatie Osteoporose, vallen & breken en therapeuten zich massaal aanmelden om op 5 oktober of 10 november de basiscursus te volgen. Dan kan ik aan het einde van dit jaar alle patiënten zoals deze vrouw vanuit de fractuurpoli gemakkelijker helpen aan passende nazorg in de eerste lijn.
Noot: De casus van deze mevrouw is fictief, maar gebaseerd op vergelijkbare patiënten.